monumenta.ch > Ordericus Vitalis > sectio 1 > sectio 30 > sectio 37 > sectio 6 > CAPUT XXXIV. > 9 > sectio 12 > sectio 7 > CAPUT LII. > sectio 124 > sectio 32 > csg75.769 > CAPUT VII. > sectio 52 > . . . > sectio 46 > ... > CAPUT XXX. > sectio 34 > sectio 19 > sectio 4 > sectio 13 > 17 > sectio 37 > . . . > sectio 40 > bnf15462.118 > cpl894.153 > csg68.319 > sectio 8 > cpl894.215 > sectio 15 > sectio 46 > sectio 42 > 3 > sectio 2 > sectio 121 > sectio 64 > bnf7296.62 > sectio 162 > 12 > sectio 21 > CAPUT XV. > 36 > sectio 5 > sectio 43 > sectio 1 > 33 > sectio 41 > sectio 137 > sectio 9 > cpl894.182 > sectio 25 > bnf7296.70 > 70 > cpl894.210 > 108 > sectio 30 > 49 > sectio 19 > sectio 47 > sectio 2 > 42 > sectio 14 > sectio 3 > 7 > . . . > 6 > cpl894.194 > 10 > sectio 29 > 15 > 8 > 35 > 1 > sectio 119 > 3 > 12 > CAPUT IX. > sectio 137 > 3 > G 14 > sectio 7 > sectio 2 > 37 > sectio 150 > sectio 24 > sectio 11 > CAPUT PRIMUM. > sectio 4 > sectio 6 > sectio 48 > 4 > 12 > 5 > 15 > 8 > 14 > sectio 41 > sectio 15 > Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, p2, p8, IX. Mors B. Ebrulfi. > Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, p3, p2, IV. Turbationes in regno Constantinopolitano. Roberti Wiscardi contra Dyrrachium expeditio.
Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, LIBER SEPTIMUS., , III. Eduardus Anglorum rex. Henricus Germanorum rex et imperator. Contentiones Henrici imperatoris et Gregorii papae VII. <<< >>> V. Robertus Wiscardus ad succurrendum Gregorio papae contra Henricum imperatorem in Italiam venit. Romam expugnat. Gregorio instante, urbi parcit.
IV. Turbationes in regno Constantinopolitano. Roberti Wiscardi contra Dyrrachium expeditio.
1 In tanta obscuritate catholica gemebat Ecclesia, orans Dominum, qui vera lux est et iustitia, ut, prostratis et ablatis discordiae auctoribus, pacem et veritatem conferret in terra bonae voluntatis hominibus. 2 In diebus illis eloquens Graecia gravi bellorum turbine quatiebatur, et ingentibus damnis afflicta, timore et luctu affatim replebatur. 3 Bitinacius enim Graecus nimiae cupiditatis et proterviae spiritu inflammatus, imperium invasit, Michaelem Constantinopolitanum imperatorem, de regno expulit, et filium eius, qui in regno ei succedere deberet, oculis privavit, et in carcere compedibus constrinxit, filias duas Roberti Wiscardi, quarum unam idem iuvenis desponderat, custodiae mancipavit. 4 Perturbatus vero Michael in Italiam confugit, auxiliumque Normannorum sibi, sobolique suae humiliter efflagitavit. 5 Magnanimus autem Wiscardus dux augustae maiestatis exsulem honorifice suscepit, obsequiis et favoribus lenivit, et multiplex ei adiutorium alacriter spopondit. 6 Nec mora, sicut pollicitus est, cum ulcisci vehementer molitus est. 7 Verum multa laboriosa, nolente Deo, frustra comminatus est; sed ei ad effectum rem, quam summopere flagitabat, perducere permissum non est. 8 Alexius, princeps militiae, iussu Michaelis in Paphlagoniam ierat, secumque contra Turcos, Niceam Bithyniae urbem obsidem captantes, exercitum Graeciae duxerat. 9 Qui, dum audisset expulsionem ingenui imperatoris, et temerariam tyrannidem perfidi praesumptoris, exercitum alloquitur, et quid agendum sit percunctatur. 10 Erat enim prudens et probus, audax et largus et amabilis omnibus. 11 Omnes igitur ei favent, eiusque iussu se promptos exhibent. 12 Ille mox hortatur ut unanimes Byzantium obsideant, et imperanti iis vecordi tyranno viriliter auferant. 13 Obsidione itaque Constantinopolis aliquot diebus vallata est. 14 Sed per Raimundum Flandrensem, qui praecipuus custos et ianitor urbis erat, consulto civium patefacta est. 15 Alexius augustale palatium intravit, Bitinacium de regali throno praecipitavit, prolixam ei barbam detruncavit, et carcerali custodiae illaesum commendavit. 16 Ipse, cunctis gaudentibus, imperiale sceptrum et diadema sumpsit, regnumque XXX annis in adversis et prosperis strenue nobiliterque rexit. 17 Erat enim multum sapiens et misericors pauperibus, bellator fortis et magnanimus, affabilis militibus, munerumque dator largissimus, divinaeque legis cultor devotissimus. 18 Ipse mox ut regnare coepit, filium Michaelis, quem caecatum retuli, de vinculis sustulit, et abbati coenobii Sancti Cyri tutandum tradidit. 19 Ille vero, utpote mundo inutilis, monachus ibidem factus est, omnique vita sua cum servis Dei commoratus est. 20 Filias quoque Wiscardi praefatus heros, ac si ipse genuisset eas, amavit blanditer et pie tractavit, et fere XX annis sub tutela sua in deliciis educavit. 21 Officium illarum erat mane, dum imperator de suo stratu surrexisset, manusque suas ablueret, mappulam et pectinem eburneum afferre, et barbam imperatoris pectere. 22 Nobiles puellae facili gratoque servitio a liberali principe deputatae sunt, quae post longum tempus Rogerio comiti Siciliae, Augusto faventi ut amico redditae sunt. 23 Quotidie mundi rota versatur titubantis;
Vera probant fieri mortales dicta Tonantis:
Eadem mensura qua mensi fueritis, remetietur vobis (Luc. VI, 28). 24 Ecce, sicut Michael pepulit Diogenem vitricum suum de regali solio, sic ipse de eodem culmine praecipitatus est a Bitinacio; qui nihilominus simili repulsa deiectus est ab Alexio. 25 Alexius, cum patriarcha regiae urbis ac sapientibus et senatoribus regni Graecorum, definivit ne sanctum imperium redderetur Michaeli, qui ad hostes publicos confugerat, et malefidis se et omnia sua Normannis commiserat, quibus moris est imperium sociis non reddere, sed auferre, et quos ab aliis debent liberare, atque ad obtinendum debitos fasces adiuvare, crudeli ritu demptis honoribus sibi penitus subiugare. 26 Anglos igitur, qui, perempto Heraldo rege, cum proceribus regni Albionem reliquerant, et a facie Willelmi regis per Pontum in Thraciam navigaverant, Alexius in amicitiam sibi ascivit, eisque principale palatium, regiosque thesauros palam commendavit; quin etiam eos capitis sui, rerumque suarum custodes posuit. 27 A quatuor mundi climatibus in munere bellatorum cohortes contra eum conveniunt, ipsumque vita regnoque privare multum conati sunt. 28 Sed frustra vehementer laboraverunt. 29 Nam ipse multas inimicorum insidias, protegente Deo, evasit, et in senectute sua Ioannem filium suum consortem imperii fecit. 30 Sic cunctis sapienter intuentibus perspicere licet quod quem Deus defendit ac refovet, nemo deiicere vel annihilare praevalet. 31 Procellis itaque tot motionum, ut diximus, in Illyrico saevientibus, ac Michaele Italos ad auxilium sui sollicitante lacrymis et questibus, Robertus Wiscardus ex omni ducatu Apuliae et Calabriae fortem exercitum Normannorum et Langobardorum contraxit, et valida classe parata, portum Ottrentae intravit; deinde, prosperis ventis spirantibus, per mare Dyracio applicuit, et oppidanis viriliter obstantibus, in fine mensis Iunii urbem obsedit. 32 In exercitu quippe suo non plus quam X millia bellatorum habebat, nec numero, sed in fortitudine virorum adversarios terrebat, et bellicosam a priscis temporibus Adrasti et Agamemnonis Graeciam invadebat. 33 Robertus Gifardus et Gulielmus de Grentemaisnillo, aliique probatissimi tirones, qui nuper de Neustria venerant, huic expeditioni aderant. 34 Marcus Buamundus, Wiscardi filius ex Normannica matre, patrem iuvabat, partem exercitus ab absente patre provido regimine ducebat, et in omnibus prudenter agens, futurae virtutis specimen praestabat. 35 Rogerius autem frater eius, cognomento Bursa, iussu patris in Apulia remanserat, et ducatum sibi ex haereditate matris debitum, custodiebat. 36 Alexius imperator, Dyrachianorum planctu excitus ingentem exercitum aggregavit, et obsidentes urbem suam terrestri navalique praelio conterere sategit. 37 Interea, dum Augustales veredarii undique mitterentur, et cohortes bellatorum de insulis maris et de adiacentibus provinciis contraherentur, quadam die Marcus Buamundus cum quinquaginta militibus pabulatum perrexit, et quingentis militibus, qui obsessis adminiculaturi exercitum expediti praeibant, forte obviavit. 38 Mox ut sese mutuo viderunt, vere certamen inierunt. 39 Porro Danai, Normannorum impetum non ferentes, terga verterunt, multasque manubias amiserunt. 40 Tunc aeream crucem perdiderunt, quam Constantinus imperator, pugnaturus contra Maxentium, visa cruce in coelo, fecerat. 41 Redeuntes itaque de conflictu Normanni gaudium ingens et victoriae spem sociis intulerunt. 42 Pelasgi autem gravissimum dolorem et diffidentiam pro amissa cruce Domini habuerunt, quam maximo auri talento redimere multum laboraverunt. 43 Verum Wiscardus talem mercatum agere indignum duxit, quia aes in cruce pro virtute Christi pretiosius omni auro aestimavit. 44 Hanc itaque crucem secum in multis periculis portavit, quam post mortem eius coenobium Sanctae Trinitatis Venusiae reverenter usque hodie custodit, et cum aliis sanctorum pignoribus excolit. 45 Mense Octobri Alexius imperator Dyracio appropiavit, et legiones suas ex multis nationibus accitas ad bellum ordinavit. 46 Deinde commisso praelio, magna sanguinis effusio facta est, et ingens detrimentum utrique parti, saevo Marte furente, collatum est. 47 Denique fidelem paucitatem et instantiam occidentalium peregrinorum Dominus de coelo respexit, eisque victoriam concessit, copiasque Orientales, quae in virtute sua confidebant, terruit et cum dedecore fugavit. 48 Deinde Robertus dux, tam nobili triumpho exhilaratus, Dyracium reliquit, longiusque cum exercitu suo progressus, in Bulgaria hiemavit. 49 Regionem enim circa Dyracium obsidione trium mensium devastaverat, et nihil ibi unde homines vel equi subsistere possent dimiserat.
bnf12710.13
Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, LIBER SEPTIMUS., , III. Eduardus Anglorum rex. Henricus Germanorum rex et imperator. Contentiones Henrici imperatoris et Gregorii papae VII. <<< >>> V. Robertus Wiscardus ad succurrendum Gregorio papae contra Henricum imperatorem in Italiam venit. Romam expugnat. Gregorio instante, urbi parcit.
monumenta.ch > Ordericus Vitalis > sectio 1 > sectio 30 > sectio 37 > sectio 6 > CAPUT XXXIV. > 9 > sectio 12 > sectio 7 > CAPUT LII. > sectio 124 > sectio 32 > csg75.769 > CAPUT VII. > sectio 52 > . . . > sectio 46 > ... > CAPUT XXX. > sectio 34 > sectio 19 > sectio 4 > sectio 13 > 17 > sectio 37 > . . . > sectio 40 > bnf15462.118 > cpl894.153 > csg68.319 > sectio 8 > cpl894.215 > sectio 15 > sectio 46 > sectio 42 > 3 > sectio 2 > sectio 121 > sectio 64 > bnf7296.62 > sectio 162 > 12 > sectio 21 > CAPUT XV. > 36 > sectio 5 > sectio 43 > sectio 1 > 33 > sectio 41 > sectio 137 > sectio 9 > cpl894.182 > sectio 25 > bnf7296.70 > 70 > cpl894.210 > 108 > sectio 30 > 49 > sectio 19 > sectio 47 > sectio 2 > 42 > sectio 14 > sectio 3 > 7 > . . . > 6 > cpl894.194 > 10 > sectio 29 > 15 > 8 > 35 > 1 > sectio 119 > 3 > 12 > CAPUT IX. > sectio 137 > 3 > G 14 > sectio 7 > sectio 2 > 37 > sectio 150 > sectio 24 > sectio 11 > CAPUT PRIMUM. > sectio 4 > sectio 6 > sectio 48 > 4 > 12 > 5 > 15 > 8 > 14 > sectio 41 > sectio 15 > Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, p2, p8, IX. Mors B. Ebrulfi. > Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, p3, p2, IV. Turbationes in regno Constantinopolitano. Roberti Wiscardi contra Dyrrachium expeditio.